DansbandsMagnus

Det e jaddi me rart koss det kan gå te. Tenk at du går i lag med meg. Og om det blæs kalt, e eg varm og heit, for du e den finast eg veit. I granskande skin frå ei gatelykt, æ 'kji alt like trygt. Og spør du meg no, bi eg heilt i beit: Koffår den finast eg veit? Men når dyna varmar kring oss båve to i mørke natta, ska eg kviske i øyra ditt og svara på koffår du æ den finast eg veit. Kor eg henta alt motet frå Kan'kji eg forstå. Men ein ting veit eg klart og greit: At du e den finast eg veit. Å når dyna varmar kring oss båve to i mørke natta, ska eg kviske i øyra ditt og svara på koffår du æ den finast eg veit. Nei, at eg skulde ha slik tur, det e'kji te å tru! Når alt va slutt, og e skull gå, ved døra der stod du! Det e jddi me rart koss det kan gå te. Tenk at du går i lag med meg. Og om det blæs kalt, e eg varm og heit, for du e den finast eg veit. Å når dyna varmar kring oss båve to i mørke natta, ska eg kviske i øyra ditt og svara på koffår du æ den finast eg veit. Å når dyna varmar kring oss båve to i mørke natta, ska eg kviske i øyra ditt og svara på koffår du æ den finast eg veit.